ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ
Ο γέροντας Παΐσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες αγίες μορφές της Εκκλησίας μας, των τελευταίων δεκαετιών. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Οι γονείς του, Πρόδρομος και Ευλαμπία Εζνεπίδη, ήταν άνθρωποι πολύ ευσεβείς. Στη βάπτιση οι γονείς του ήθελαν να τον ονομάσουν Χρήστο, όπως το όνομα του παππού του. Ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης είπε στη γιαγιά του: «Ε, Χατζηαννά τόσα παιδιά σου βάφτισα! Δε θα δώσεις και ένα το όνομα μου;» Και στους γονείς του είπε : «Καλά, εσείς θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού, εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;» Και γυρίζοντας στη νουνά του μωρού της λέει: «Αρσένιο να πεις». Του έδωσε δηλαδή το όνομα του και την ευχή του , και προείδε ότι θα γίνει καλόγηρος.
Έναν μήνα σχεδόν μετά τη βάπτιση του Αρσενίου η οικογένεια του ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στη Κόνιτσα. Ο μικρός Αρσένιος ζούσε έχοντας μεγάλη αγάπη στο Χριστό και την Παναγία μας και είχε πολύ μεγάλο πόθο να γίνει μοναχός. Πολύ του άρεσε να πηγαίνει στο δάσος όπου, κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό, που είχε φτιάξει μόνος του, προσευχόταν. Σε ηλικία 21 ετών κατατάσσεται στο στρατό, με την ειδικότητα του ασυρματιστή, όπου διακρίνεται για το ήθος και τη γενναιότητα του. Πάντα ζητούσε να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή και στις πιο επικίνδυνες θέσεις, προτιμώντας έτσι να βρίσκεται εκείνος σε κίνδυνο και όχι κάποιος άλλος. Πάρα πολλές φορές κινδύνευσε να σκοτωθεί ο ίδιος, να γλυτώσει κάποιος άλλος συστρατιώτης του.
Αφού τελείωσε το στρατό πήγε στο Άγιον Όρος γιατί είχε αποφασίσει να μονάσει εκεί. Εγκαταβιώνει στη Μονή Εσφιγμένου (που τότε βέβαια δεν ήταν ζηλωτική) και στις 27 Μαρτίου 1954 μετά από την κανονισμένη δοκιμασία εκάρη μοναχός. Έλαβε ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος. Αργότερα λαμβάνει το μέγα αγγελικό σχήμα στη Μονή Φιλοθέου και ονομάζεται Παϊσιος. Ως μοναχός είχε υποδειγματική υπακοή ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τους αδελφούς του μοναχούς όποτε και όπως μπορούσε. Από το έτος 1958 έως το 1964 ο Παΐσιος βρίσκεται εκτός του Αγίου Όρους. Αρχικά στην περιοχή της Κόνιτσας όπου αρχίζει την ανακαίνιση του καμένου μοναστηριού του Στομίου, με τα ίδια του τα χέρια και τη βοήθεια κατοίκων της περιοχής. Εκεί στηρίζει χιλιάδες ψυχές, βοηθάει τον απλό λαό να ξεφύγει από την πλάνη των αιρετικών, ενώ αργότερα πηγαίνει στο ερημικό και δύσβατο Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο Αγιο Όρος. Εκεί μόνασε στο Σταυρονικητιανό κελί του Τιμίου Σταυρού, στο χαρισματούχο γέροντα παπά-Τύχων το Ρώσο, ο οποίος πολλές φορές έβλεπε την ώρα της Θείας Λειτουργίας, όπως ο ίδιος ομολογούσε, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να δοξολογούν το Θεό. Μετά το θάνατο του παπά- Τύχωνα μένει για ένα διάστημα μόνος του στο κελί του Τιμίου Σταυρού και ακολούθως το 1979 μονάζει στο κελί της Γεννήσεως της Παναγίας, που ονομαζόταν και “Παναγούδα” της Μονής Κουτλουμουσίου. Σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται γνωστή η αγία μορφή του σε όλο και περισσότερους προσκυνητές. Όλη την ημέρα, από την ανατολή μέχρι την δύση, συμβουλεύει, παρηγορεί, διώχνει κάθε στενοχώρια, γεμίζει τις ψυχές με πίστη, ελπίδα και αγάπη για τον Θεό, ενώ τις νύχτες διαβάζει επιστολές που κατά δεκάδες του έστελναν καθημερινά και προσεύχεται στον Θεό επί ώρες για τους ανθρώπους που του ζητούν βοήθεια. O Γέροντας Παΐσιος δέχθηκε από τον Κύριο πολλά χαρίσματα όπως το διορατικό, προορατικό και το θαυματουργικό, τα οποία και χρησιμοποιούσε πάντοτε προς σωτηρία των ψυχών και προς δόξα Θεού.
Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν από το 1966. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί λίγα χρόνια πριν, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτά όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους. Οι τελευταίες του ημέρες ήταν οδυνηρές, γεμάτες αφόρητους πόνους, που ξεπερνούσε χάρη στην βαθιά πίστη και αγάπη του στο Θεό. Στις 12 Ιουλίου 1994 ο γέροντας Παΐσιος παρέδωσε την όσια ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο, τον οποίο τόσο αγάπησε και υπηρέτησε από τη νεαρή του ηλικία.
Ο τάφος του βρίσκεται στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, το οποίο ο ίδιος είχε ιδρύσει. Ο τάφος του μέχρι σήμερα είναι τόπος προσκυνήσεως πολλών ευλαβών χριστιανών και τόπος ιάσεως πολλών ασθενειών.
''Αισθάνομαι σαν ένα κονσερβοκούτι άχρηστο, πεταμένο μέσα σε έναν σκουπιδοτενεκέ, που όμως, οικονομία Θεού, είναι στραμμένο το καπάκι του προς τον Ήλιο. Δέχεται έτσι πάνω του τις φωτεινές Του ακτίνες, με αποτέλεσμα να καθρεφτίζεται όλος ο Ήλιος πάνω του και να γίνεται κατά Χάριν φωτεινό'"
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Τοποθετήστε το δείκτη του ποντικιού πάνω στις εικόνες για να διαβάσετε την περιγραφή τους
Παιδί με τους γονείς του
Το σπίτι του Γέροντα στο χωριό του στα Φάρασα
Ο σκάμνος όπου συνήθιζε να προσεύχεται ο Γέροντας (οι εικόνες που έχουν τοποθετηθεί στα αριστερά του σκάμνου είναι των Αγίων που εμφανίστηκαν στο Γέρο ντα)
Παιδί με τους γονείς του
Ρώσικη ταινία για τον Άγιο Παΐσιο
Προσωπικές Εμπειρίες με τον Γέροντα Παΐσιο (από τη ραδιοφωνική εκπομπή Αθωνικά Άνθη της εκκλησίας της Ελλάδος)
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Ο βίος και τα θαύματά του
Μοναδικό αφιέρωμα στον Άγιο Παΐσιο
Αφιέρωμα στον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη
O Γέρων Παΐσιος
Σταχυολογήματα Διδαχών Αγίου Παϊσίου
Η φαγωμάρα των Ελλήνων
Οι Τούρκοι μόνοι τους δεν μπορούσαν να φάνε τους Έλληνες, αν οι Έλληνες δεν ήταν φαγωμένοι μεταξύ τους.
Άμυνα κατά του Διαβόλου
Να κλείνετε τις πόρτες και τα παράθυρα να μην μπαίνει απ' εκεί ο Διάβολος. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσεις μια σχισμή, μπορεί να μπει και να σου κάνει ζημιά. Εγώ αγωνίζομαι όλο το εικοσιτετράωρο, για να κλείσω όλες τις πόρτες του Σατανά («πόρτες και παράθυρα» είναι οι αισθήσεις).
Η ευχή αγιάζει
Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται. Και το φαγητό της και αυτοί που τρώνε το φαγητό της.
Πρόσκληση από τον πάπα
Αμερικανίδα καθηγήτρια διαβίβασε σε Ορθόδοξο κληρικό την επιθυμία του πάπα να προσκαλέσει τον Γέροντα Παΐσιο και Γέροντα Πορφύριο να πάνε στο Βατικανό. Η απάντηση και των δύο ήταν η εξής: Όχι δεν μπορούμε να πάμε. Διότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και o Πάπας δεν είναι έτοιμοι. Έχουν πολύ εγωισμό. Όχι μόνο θέλουν να μας υποτάξουν, αλλά και δεν πιστεύουν ότι έχουμε την αλήθεια εμείς. Δεν χρειάζεται να πάμε. Καλύτερα θα βοηθήσουμε την υπόθεση με την προσευχή μας.
Δεν αγιάζονται όλα. Μόνον αυτά που δέχονται αγιασμό, αυτά μόνο αγιάζονται.
Όπως το νερό, δέχεται αγιασμό και γίνεται Αγιασμός τα ούρα δεν δέχονται αγιασμό. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό.
Η μάχαιρα του Προφήτη Ηλία
- Γέροντα, το απολυτίκιο του Προφ. Ηλία λέει ότι είναι ο «δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας Χριστού». Θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη; - Ο Προφήτης Ηλίας τροχάει τώρα τη μάχαιρα. Πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, Δεσποτάδες, παπάδες, μοναχούς.
Οι μιναρέδες της Πόλης
- Γέροντα, είπατε ότι θα πάρουμε την Πόλη. Τι θα γίνουν οι μιναρέδες της; Θα τους γκρεμίσουμε; Θα γίνουν καμπαναριά; - Γέροντας (χαμογελώντας): Όχι! θα γίνουν στύλοι για τους Στυλίτες και θα κρέμονται τα κομποσχοίνια μέχρι κάτω!
Κώλυμα ιεροσύνης
- Γέροντα, αφού η εξομολόγηση τα σβήνει όλα, τότε γιατί αυτός που κάνει μεγάλη σαρκική αμαρτία δε μπορεί να γίνει ιερέας; - (Εκείνη τη στιγμή ο γέροντας έτυχε να κρατάει δύο ανοξείδωτα κύπελλα που κερνούσε νερό στους προσκυνητές.) Δε μου λες, αν το κύπελλο σπάσει και το ηλεκτροκολλήσω τότε δε θα γίνει γερό; - Ναι, και μάλιστα πιο γερό από ότι ήταν πριν. - Τότε, να που το ένα με την κόλληση έγινε πολύ γερό, ενώ το άλλο, που δεν έχει κόλληση, δεν είναι μεν τόσο γερό, αλλά είναι απείραχτο. Όταν έλθει o Βασιλιάς, με ποιο ποτήρι θα του δώσουμε να πιει νερό; - Με το δεύτερο, το απείραχτο, που δεν έχει κολληθεί. - Ε, για αυτό κάνουμε ιερείς εκείνους, που δεν έκαναν αμαρτία, ασχέτως εάν δεν είναι τόσο θερμοί, όσο εκείνοι που έκαναν αμαρτία.
Η μαύρη γραμμή της πιστωτικής κάρτας
- Γέροντα, είναι κακό να έχει κανείς πιστωτικές κάρτες; - (Ό Γέροντας, αφού εξέτασε την κάρτα, απάντησε): Όχι ευλογημένε, δεν είναι σφράγισμα αυτό. Άλλα βλέπεις αυτή τη μαύρη γραμμή κάτω από το όνομα; Σου αρέσει να φοράς πένθος χωρίς να έχεις κηδεία;
Τα ονόματα αυτών που δεν γιορτάζουν
- Γέροντα, πότε γιορτάζουμε; Όταν γεννηθήκαμε ή όταν βαφτισθήκαμε; - Γιορτάζουμε, όταν γιορτάζει ό άγιος μας, το όνομα του οποίου πήραμε στο βάπτισμα. - Τότε, τι γίνεται με όσους έχουν ονόματα, που δεν είναι ονόματα αγίων; - Όσων ανθρώπων τα ονόματα δεν εορτάζουν, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να αγιάσουν!
Το τηλέφωνο του Γέροντα
Ό Γέροντας έδωσε δώρο ένα κομποσχοίνι σε κάποιον προσκυνητή λέγοντας: Είναι το τηλέφωνο σου. Όταν είναι ανάγκη θα παίρνεις τηλέφωνο με αυτό!
Να μη βιαζόμαστε στα πνευματικά
- Γέροντα, τι θα γίνει με εμένα, δε βλέπω προκοπή. - Εσύ σήμερα φύτεψες την κληματαριά και θέλεις αμέσως να πιεις κρασί. Πρέπει να περιμένεις, να βγει το σταφύλι, να ωριμάσει, να το ραντίσεις, να το κόψεις, να το πατήσεις, να το βάλεις στο βαρέλι, να γίνει καλό κρασί και μετά να πιεις. Μη βιάζεσαι λοιπόν. Ακόμα είσαι αρχάριος. Βρε παιδί μου, ζαλίζεσαι έτσι και, ενώ το στομάχι σου δεν μπορεί να χωνέψει το γάλα, πaς να φας μπριζόλα!
Τα παιδιά που δε θηλάζουν
Τα παιδιά που δε θηλάζουν και δε μεγαλώνουν στην αγκαλιά της μάνας τους, γίνονται βλαμμένα, δε στέκουν σταθερά στη ζωή τους και όταν μεγαλώσουν μετά το μπουκάλι του γάλακτος, πιάνουν το μπουκάλι της μπύρας.
Οι πονηριές της Τουρκίας
Η Τουρκία είναι σαν την αλεπού. Όλο πονηριές κάνει. Όταν καταλάβει ότι έχουν στήσει δόκανα για να την πιάσουν, αρχίζει να πηδάει και με τα τέσσερα πόδια κι έτσι πιάνεται και με τα τέσσερα. Αυτό θα πάθει και η Τουρκία.
Το «φουστάνι» της Παναγίας
- Παππούλη, πως να σωθώ; - Να πιαστείς από το φουστάνι της Παναγίας. Δηλαδή, με απόλυτη εμπιστοσύνη, όπως αυτή που έχει ένα παιδάκι στη μάνα του.
Η εγκράτεια των νέων
Τη γενετήσια ορμή πρέπει να τη βάζουμε στο ψυγείο μέχρι το γάμο και να κάνουμε τίμιο αγώνα ενώπιον του Θεού, για την αγάπη του Θεού. Και μόνο έτσι θα βρούμε λύση στο πρόβλημα αυτό.
Η πραγματική αγάπη είναι άσχημη
Αν έχεις κοπέλα και λες ότι την αγαπάς, για να δεις αν πραγματικά την αγαπάς, φαντάσου το πρόσωπο της καμένο και παραμορφωμένο σε μια άμορφη και άσχημη μάζα. Αν βλέποντας το άσχημο πρόσωπο συνεχίζεις να την αγαπάς το ίδιο, όπως πριν, τότε να είσαι σίγουρος ότι την αγαπάς αληθινά.
Να μην τρέχουμε στο Θεό οριζόντια αλλά κάθετα
(Παρατήρηση του Γέροντα σε γνωστό του που ασχολιόταν πολύ με το τρέξιμο). Να μην τρέχουμε οριζόντια, αλλά κάθετα προς το Θεό!
Η «πολυγλωσσία» τον Γέροντα
Μια παρέα αλλοδαπών, ένας Άγγλος, ένας Ιταλός και ένας Γάλλος, επισκέφθηκε το Γέροντα. Κάποιος Έλληνας γλωσσομαθής προσφέρθηκε να κάνει το διερμηνέα. Ό Γέροντας του είπε ότι δε χρειάζεται. Τους πήρε σε μια γωνιά έξω από την αυλή του και άρχισε να συνομιλεί μαζί τους. Μίλησε αρκετή ώρα. Επιστρέφοντας είπε στο «διερμηνέα». Τα είπαμε, τα είπαμε μ' αυτούς! Εγώ τους μιλούσα στα Ελληνικά. Αυτοί καταλάβαιναν στη γλώσσα τους και έτσι συνεννοηθήκαμε!
Τι τον θέλεις τον Παΐσιο;
Ένας νεαρός ρώτησε το Γέροντα ποιος ήταν ό Γέρων Παΐσιος και πήρε την εξής απάντηση: Τι τον θέλεις τον Παΐσιο; Σαν πολλή αξία του δώσατε. Τον Παΐσιο ό ένας, τον Παΐσιο ό άλλος... Παρατάτε τον, μην του δίνετε καμία σημασία...
Να προσέχουμε τους φίλους μας
Μια μέρα δύο φίλοι πήγαιναν βόλτα. Ό ένας είχε κουστούμι και ήταν καθαρός. Ό άλλος φορούσε παλιόρουχα και ήταν λερωμένος. Σε κάποιο σημείο συνάντησαν λάσπη. Τότε o λερωμένος πήρε λάσπη και λέρωσε τον άλλο που ήταν καθαρός. O κακός άνθρωπος θέλει και οι ενάρετοι να γίνουν σαν κι αυτόν, δηλαδή κακοί. Γι' αυτό να προσέχετε στη ζωή σας και να διαλέγετε ως φίλους σας τους ενάρετους.
Οι Ευαγγελικοί δεν έχουν πνεύμα αλλά οινόπνευμα
Κάποια παρέα πιστών σύχναζε σε καφενείο, όπου επίσης σύχναζε και κάποιος ευαγγελικός που τους ενοχλούσε με τις θεωρίες του. Είπαν στο Γέροντα: - Γέροντα, στο καφενείο που πάμε έχουμε πρόβλημα. - Τι; - Έρχεται ένας ευαγγελικός και μας λέει διάφορα. - Πίνει αυτός; - Πίνει Γέροντα. Μπύρες και άλλα ποτά. - Να του μεταφέρετε ότι ένας Γέροντας είπε πως εσείς οι Ευαγγελικοί δεν έχετε μέσα σας πνεύμα, αλλά οινόπνευμα...
Ό νέος που ήθελε να βρει γυναίκα
- Γέροντα, θέλω να με βοηθήσετε. Θέλω να βρω γυναίκα να παντρευτώ. - Τι θέλεις να κάνω δηλαδή; Εσείς από μοναχό θα με καταντήσετε προξενητή... Η αγάπη δεν πουλιέται στα σούπερ μάρκετ. Η γυναίκα έχει λιγότερη λογική και περισσότερη καρδιά. Ο άντρας έχει περισσότερη λογική και λιγότερη καρδιά. Το ευαγγέλιο μόνο τη γυναίκα λέει «πόρνη» και όχι τον άντρα, διότι η γυναίκα στον έρωτα δίνει και την καρδιά της, ενώ ο άντρας δίνει μόνο το σώμα του, συνήθως για να ικανοποιήσει τις ορμές του. Η γυναίκα θέλει αγάπη και πρέπει να της δίνουμε αγάπη. Ο άντρας πρέπει να δίνει αγάπη στη γυναίκα του, γιατί τα σούπερ-μάρκετ δεν πουλάνε αγάπη.
Πουλιά του κλουβιού και πουλιά του κλαδιού
- Υπάρχουν πουλιά του κλουβιού και πουλιά του κλαδιού. Κάποιοι μοναχοί μοιάζουν με τα πουλιά του κλουβιού και επιζητούν τα μοναστήρια (κοινόβια), ενώ άλλοι μοιάζουν με τα πουλιά του κλαδιού και επιζητούν μια ελεύθερη ζωή στην έρημο. Εκεί, βέβαια, υπόκεινται σε περισσότερους πειρασμούς. Χωρίς το τούβλο σωριάζεται ο τρούλος. Εσύ εξομολογείσαι, εκκλησιάζεσαι; - Εγώ, πάτερ, αυτά τα θεωρώ τυπικά πράγματα. -Α, όχι! Αυτά είναι όπως το κεντρικό τούβλο του τρούλου, το κλειδί! Έτσι και το αφαιρέσεις, όλος ο τρούλος σωριάζεται.
Η δύναμη τον Διαβόλου
Με το μικρότερο ταγκαλάκι (=διαβολάκι) δεν μπορούν να τα βγάλουν διακόσιοι δικηγόροι.
Ενόχληση από λογισμούς
- Γέροντα, με ενοχλούν οι λογισμοί! - Άσε το σκύλο να γαβγίζει!
Ο Γέροντας και το αγριογούρουνο
Μια φορά ένα αγριογούρουνο πήγε κοντά του. Ο Γέροντας το χάιδεψε κι αυτό έφυγε. Κάποιος τον ρώτησε: -Γέροντα, τι κάνεις εκεί; -Ήρθε το καημένο να με ευχαριστήσει. Δε θα ζούσε από τις σφαίρες των κυνηγών, αλλά προσευχήθηκα να αστοχήσουν και έτσι ζει.
Το «ψυγείο» του Γέροντα
Κοντά στην καλύβα του Γέροντα κάτι κοκκίνιζε κάτω από ένα θάμνο. Ένας προσκυνητής ρώτησε με περιέργεια: -Τι είναι αυτό γέροντα; - Αυτό; Είναι το «ψυγείο» μου (Ήταν καλοκαίρι και είχε βάλει εκεί τις ντομάτες για να είναι δροσερές)!
Ο εγωισμός είναι σαν το στενό ρούχο
Η ταπείνωση είναι η βάση όλων των αρετών. Θαύμα είναι η υπέρβαση των νόμων της φύσεως. Ο εγωισμός είναι πάθος που δύσκολα αποβάλλει ο άνθρωπος. Είναι σαν ένα στενό ρούχο που φοράει ο άνθρωπος και το βγάζει με μεγάλη δυσκολία, γιατί του είναι πολύ στενό.
Ο πνευματικός τουρισμός
- Γέροντα, πείτε μας για τις πνευματικές σας εμπειρίες. - Γιατί, βρε παιδί μου, να σας πω; Για να αυξήσουμε τον πνευματικό τουρισμό του τόπου;
Το κόψιμο του τσιγάρου με στραγάλια
Για να κόψεις το τσιγάρο πρέπει να κάνεις πολλή προσευχή. Επίσης να γεμίσεις στραγάλια ένα άδειο πακέτο και κάθε φορά που θα αισθάνεσαι την ανάγκη να καπνίσεις, να βάζεις ένα στραγάλι στο στόμα σου.
Ο Γέροντας διορθώνει τα ορθογραφικά λάθη
Όταν γινόταν η εκτύπωση του βιβλίου του ιερομόναχου Χριστοδούλου Αγιορείτου με τον τίτλο «Ο Γέρων Παΐσιος» έγινε το έξης: ενώ είχε τελειώσει η εκτύπωση και ετοιμαζόταν το εξώφυλλο, σταμάτησε το εκτυπωτικό μηχάνημα. Έγιναν προσπάθειες, σχεδόν τρεις μέρες, για να διορθωθεί το μηχάνημα, αλλά ήταν αδύνατο. Τότε ο υπεύθυνος ήλεγξε πάλι τον τίτλο του προς εκτύπωση εξωφύλλου και διαπίστωσε ότι από τη λέξη «Παΐσιος» έλειπαν τα δύο διαλυτικά, και έτσι τίτλος παρουσιαζόταν «Ο Γέρων Παίσιος». Όταν διορθώθηκε το λάθος, το μηχάνημα άρχισε να λειτουργεί κανονικά.
Οι ενοχλήσεις από τους Αλβανούς
- Γέροντα, οι Αλβανοί μας ενοχλούν. - Όταν μια γίδα θέλει να φάει ξύλο, πάει και ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνου. Έτσι κάνουν και οι Αλβανοί τώρα. Ας τους. Μην τους λογαριάζεις. Μη τους φοβάσαι.
Η πάλη του Γέροντα με το διαβολάκι
Ο Γέροντας φιλοξένησε κάποιο γνωστό του στην καλύβα. Όταν αυτός σηκώθηκε το πρωί περίμενε το Γέροντα να βγει. Όταν εμφανίσθηκε, τον είδε αναμαλλιασμένο, με το ζωστικό του σακατεμένο, τα μουστάκια του επάνω, τα γένια του ανακατωμένα. Νόμισε πως ήταν έτσι επειδή είχε ταλαιπωρηθεί από την αγρυπνία. Τότε ο Γέροντας στάθηκε στην πόρτα και άρχισε να του μιλάει για έναν αγώνα που είχε όλη τη νύχτα, για έναν πόλεμο με κάποιο ταγκαλάκι. Ήταν ένα μικρό διαβολάκι δεν ήταν τίποτα σοβαρό. Το έπιασα και του έδωσα και κατάλαβε. Μη φοβάσαι όμως. Έχουμε το Χριστό μαζί μας.
Η Αμερική μοιάζει με κουρελού
Στην Αμερική πήγαν άνθρωποι από διάφορα μέρη. Κουβάλησε ο καθένας το κουρέλι του και έτσι έγινε εκεί μια κουρελού. Η Αμερική είναι σαν τον αργαλειό που αφομοιώνει όλα τα κουρέλια. Η ΕΟΚ είναι φτιαγμένη από χαλιά. Στην ΕΟΚ οι χώρες που μπαίνουν είναι έτοιμα χαλιά. Τα χαλιά, όσο και να τα ενώσεις, το ένα πάει από δω και το άλλο από κει. Έτσι μη φοβάσθε για δυσμενείς συνέπειες από την ΕΟΚ. Δεν πρόκειται ποτέ οι χώρες της Ευρώπης να ενωθούν πλήρως ώστε να μας βλάψουν. Στην ΕΟΚ υπάρχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Διαφορά Ορθόδοξων, Καθολικών και Προτεσταντών (Πατήρ Πλακίδας)
- Γέροντα, ποια είναι η διαφορά μεταξύ Ορθόδοξων και Καθολικών; - ( Ο Γέροντας έδειξε το κελί του) Το βλέπεις αυτό το κτίριο; - Το βλέπω. - Αν βγάλουμε τη λάσπη που υπάρχει, δεν θα στηρίζονται οι πέτρες μεταξύ τους. Αυτό κάνουν οι Καθολικοί. Έβγαλαν το στήριγμα και αποσταθεροποίησαν το οικοδόμημα της Εκκλησίας. -Τι γίνεται, Γέροντα, με τους Προτεστάντες; - Α! Αυτοί είναι πιο έξυπνοι. Έβγαλαν και τα πετραδάκια που υπάρχουν και προσπαθούν να σταθεροποιήσουν τις μεγάλες πέτρες μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα οικοδόμημα.
Πολλαπλασιασμός κερασμάτων!
Κάποιος επισκέπτης του Γέροντα πίστευε ότι στην εποχή μας δε γίνονται θαύματα. Ο Γέροντας διέγνωσε τη δυσπιστία του και του είπε: - Πάρε αυτό το κουτί και κέρασε τους επισκέπτες (οι επισκέπτες ήσαν περίπου 12 και το κουτί είχε τρία γλυκά). - Μα, Γέροντα... - Κάνε όπως σου λέω και πάρε και εσύ κέρασμα. (Πράγματι αφού τους κέρασε όλους πήρε και ο ίδιος. Στο τέλος διαπίστωσε ότι στο κουτί υπήρχαν ακόμη τρία γλυκά). - Τίποτα δεν είναι αδύνατο για το Θεό.
Διάλογος με τους Ιεχωβάδες
- Γέροντα, κυνηγάω τους Ιεχωβάδες και τσακώνομαι μαζί τους. - Ε, να έχεις κουράγιο και να αλλάζεις φανέλες, γιατί μ' αυτούς κανείς δε μπορεί να συνεννοηθεί. Να αγωνιστούμε να πιάσουμε τη βάση.
Ο Γέροντας προτιμούσε τις «φθηνές» θέσεις
Στην Εκκλησία ο Γέροντας, καθόταν πάντοτε στο τελευταίο στασίδι. Κάποιος μοναχός που τον ευλαβείτο του είπε: - Γέροντα γιατί δεν έρχεστε μπροστά; - Εδώ είναι πιο φθηνές οι θέσεις!!!
Η αρετή δεν κρύβεται
Η αρετή δεν κρύβεται, όσο και να θέλει κανείς. Όπως ο ήλιος δεν κρύβεται με το κόσκινο, διότι από τις τρυπούλες θα περάσουν αρκετές ακτίνες.
Η απλή ζωή του Γέροντα
Η ζωή σας πρέπει να είναι απλή. Να μην έχει απαιτήσεις. Να μη ζητάτε όλο ευκολίες. Κάποτε μου είχε φέρει εδώ ένας Γερμανός κάποιο μηχάνημα που έκοβε το ψωμί φέτες. Μου το δώρισε για ευκολία μου. Του είπα: Μα τι είναι αυτό; Εγώ δεν το χρειάζομαι. Ύστερα δεν έχω και πάντα ψωμί.
Το διαβατήριο των δοκιμασιών
Τις δοκιμασίες να τις δεχόμαστε με υπομονή, χωρίς στενοχώρια, σαν ευλογία του Θεού. Όταν κάποιος μας αδικεί, πρέπει να χαιρόμαστε και να θεωρούμε αυτόν που μας αδικεί μεγάλο ευεργέτη. Διότι γίνεται αιτία αποταμιεύσεως μας στην άλλη ζωή. Με τις δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός μας κάνει να ετοιμαζόμαστε για την ουράνια βασιλεία Του, έχοντας στο χέρι του το διαβατήριο των δοκιμασιών.
Συναξάρι
Όταν ακούμε το Συναξάρι των αγίων «Τη αύτη ημέρα μνήμη του Άγιου...», να στεκόμαστε όρθιοι με ευλάβεια, όπως οι στρατιώτες στέκονται προσοχή όταν διαβάζονται τα ονόματα των ηρωικώς πεσόντων συναδέλφων τους.
Πόσα κομποσχοίνια;
- Γέροντα, πόσα κομποσχοίνια είναι καλά να κάνει κανείς; - Άλλος γεωργός από δέκα στρέμματα που σπέρνει βγάζει πέντε χιλιάδες κιλά σιτάρι και άλλος από πενήντα στρέμματα δεν βγάζει ούτε και το σπόρο που έριξε. Του μένει και η κούραση του χεριού από το αλέτρι...
Τα μαθηματικά του Θεού
Στο Θεό άριστα είναι όλα: και το δέκα των πέντε ταλάντων και το τέσσερα των δύο και το δύο του ενός ταλάντου. Η θεία δικαιοσύνη έχει άλλους μαθηματικούς ορούς και το ένα και ένα άλλοτε κάνουν δύο άλλοτε δύο εκατομμύρια...
Μπορεί να δει κανείς την Παναγία;
- Γέροντα, υπάρχουν σήμερα άγιοι που να έχουν δει την Πανάγια; Κοίταξε την αδελφή και είπε χαμογελώντας: - Γιατί, είναι δύσκολο;
Ο Γέροντας έκρυβε τις αρετές του
Ο παπα-Τύχων ήταν πολύ λιτοδίαιτος και ολιγαρκής, αφού ένα Αποστολιάτικο σύκο το έκοβε στα δύο και το έτρωγε δύο φορές. Μου έλεγε: Πα-πα-πα, παιδί μου! Αυτό είναι πολύ μεγάλο! Ενώ εγώ για να χορτάσω έπρεπε να φάω ένα κιλό!
Η υγεία του Γέροντα
- Πώς πάτε με την υγεία σας Γέροντα; - Ε, καλά... Τώρα μου παρουσιάσθηκαν και κάτι άλλα. Όλα χρειάζονται. Πώς να πάω πάνω με άδεια χέρια; - Πώς πας με τα μάτια σου, Γέροντα; Φοράς γυαλιά; - Ε, όλα εδώ θα μείνουν. Και τα μάτια και τα γυαλιά και τα συκώτια και τα πνευμόνια...
Τα συναξάρια έχουν βιταμίνες
Για τη συγκέντρωση σου γενικά, και ιδίως στην προσευχή, καθώς και για την τόνωση της ψυχής σου, είναι απαραίτητη η μελέτη της Κ. Διαθήκης και τα βοηθητικά βιβλία των αγίων Πατέρων... Τα Συναξάρια πολύ βοηθούν, διότι βρίσκει κανείς σ `αυτά ότι είδους βιταμίνες έχει ανάγκη η ψυχή του. Καλό είναι το συναξάρι της ημέρας.
Όποιος προλάβει
- Γέροντα, ποιος πρέπει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού; Η γυναίκα ή ο άντρας; - Όποιος προλάβει πρώτος... Αυτός θα έχει και το μεγαλύτερο μισθό.
Ο Χριστός θα βρίσκει οργωμένο χωράφι
Γέροντα, σήμερα ο Διάβολος οργώνει όλη τη γη και τα φέρνει όλα άνω κάτω. Τι θα γίνει; - Μην ανησυχείς, βρε λεβέντη. Ο Χριστός θα βρίσκει έτοιμο οργωμένο χωράφι και θα σπέρνει χωρίς κόπο.
Οι άγιοι δεν είναι κορόιδα
- Γέροντα, με όλα αυτά που κάνουν οι άγιοι, όταν ζουν, δεν φοβούνται να μην πέσουν σε υπερηφάνεια; - Τι τους περάσατε τους αγίους, για κορόιδα; Να υπερηφανευτούν και να χάσουν τη χάρη και να μείνουν μόνο με τις ανθρώπινες δικές τους δυνάμεις;
Οι Προτεστάντες είναι ορφανοί
Σε Προτεστάντη πάστορα που αμφέβαλε για την αξία των αγίων. - Θα σου πω κάτι, δε θέλω όμως να με παρεξηγήσεις, επειδή δεν το λέω από υπερηφάνεια, αλλά από ταπείνωση και αγάπη. Εμείς έχουμε την Παναγία ως μητέρα μας, ενώ εσείς είστε σαν ορφανά δίχως μητέρα, γιατί δεν τη δέχεστε.
Η ψαλτική να είναι απλή
Η βυζαντινή μουσική δεν επιδέχεται στολίδια και επίδειξη. Όταν κάποιος ψέλνει ανεπιτήδευτα, χωρίς επιδείξεις, έχει μια φυσική ομορφιά και μοιάζει σαν μια γυναίκα που ο Θεός της έχει δώσει φυσική ομορφιά. Όταν, όμως, προσπαθεί να προκαλέσει ακουστική εντύπωση με διάφορα τεχνάσματα, περίτεχνα ισοκρατήματα, τότε μοιάζει σαν μια γυναίκα άσχημη, η οποία με κραγιόν, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και ένα σωρό άλλα, προσπαθεί να δείξει ότι είναι όμορφη. Όμως, μ' αυτόν τον τρόπο, το μόνο που πετυχαίνει είναι να κάνει τον άλλο να αηδιάζει.
Τα αυθάδη παιδιά δέχονται δαιμονικές επιδράσεις;
Τα παιδιά πρέπει να προσέχουν πάρα πολύ το θέμα του σεβασμού προς τους γονείς. Όταν τα παιδιά αντιμιλούν και ασεβούν, γίνονται πρώτον αιτία να φύγει η χάρη από αυτά και δεύτερον γίνονται δεκτικά των δαιμονικών επιδράσεων και ενεργειών.
Η αιτία των ψυχοσωματικών ανωμαλιών των νέων
Η μαλθακότητα των σημερινών νέων είναι μία από τις κύριες αιτίες των ψυχοσωματικών ανωμαλιών.
Οι αντιλέγοντες έχουν γέροντα το Διάβολο
- Γέροντα, πώς γίνεται μερικοί σε κάθε λόγο να βρίσκουν αντίλογο; - Ω, Είναι φοβερό να συζητάς με έναν άνθρωπο που συνήθισε να δικαιολογείται! Είναι σαν να μιλάς με έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται -ο Θεός να με συγχωρέσει- έχουν γέροντα το Διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δεν έχουν μέσα τους ειρήνη. Το έχουν κάνει επιστήμη αυτό.
Να μη δίνουμε τον τουρβά μας σε άλλους
- Γέροντα, μερικές φορές, όχι μόνο δυσκολεύομαι να δεχθώ την αδικία, αλλά μετατοπίζω την ευθύνη της πτώσεως μου σε άλλον. - Εσύ, όχι μόνο δεν σηκώνεις από αγάπη τον τουρβά του άλλου, αλλά θέλεις να δώσεις και τον δικό σου βαρύ τουρβά, όχι μόνο στον υγιή, αλλά και στον φιλάσθενο. Χρειάζεται να αποκτήσεις πνευματική παλικαριά, για να παίρνεις επάνω σου όλη την ευθύνη της αμαρτίας σου.
Τα καυσαέρια της υπερηφάνειας
Όποιος έχει πολλή υπερηφάνεια είναι σκοτισμένος. Το μυαλό του είναι ανταριασμένο, είναι σαν να έχει καυσαέρια.
Η ανατροφή του παιδιού
Η ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη. Αν η μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στενοχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ όταν η μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της μάνας αγιάζεται.
Προσευχή πριν το φαγητό
(Ο Γέροντας θυμάται τα παιδικά του χρόνια) Στο τραπέζι καθόμασταν όλοι μαζί. Κάναμε πρώτα προσευχή και υστέρα αρχίζαμε να τρώμε. Αν άρχιζε κανείς να τρώει, πριν ευλογηθεί το τραπέζι, λέγαμε: «αυτός πόρνευσε». Την έλλειψη εγκράτειας την θεωρούσαμε πορνεία. Είναι διάλυση της οικογενείας να έρχεται ο καθένας στο σπίτι, οποία ώρα θέλει, και να τρώει μόνος του χωρίς να υπάρχει λόγος.
Το διαβατήριο του Παραδείσου
Για να πάει κανείς στον γλυκό Παράδεισο πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ, να έχει το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι.
Κτήματα στον ουρανό
Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον ουρανό .Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξει από μία δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώσει και τόκο.
Το ξεπέρασμα του πόνου
- Γέροντα, τι χρειάζεται για να ξεπεράσεις τον πόνο; - Παλικαριά, βία χρειάζεται. - Και τον ανυπόφορο πόνο πώς τον αντιμετωπίζει κανείς; - Αν είναι κοσμικός, με το τραγούδι, αν είναι πνευματικός άνθρωπος, με την ψαλμωδία.
Λόγοι Αγίου Παϊσίου
"Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο
έχει υπερηφάνεια και εγωισμό.
Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση."
( Γέρων Παϊσιος )
" Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο.
Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε."
(Γέρων Παϊσιος)
"Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς
ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής
και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή
που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται
και την ώρα που χρειάζονται."
(Γέρων Παϊσιος)
"Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό.
Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη,
με την οποία προσευχόμαστε
και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό,
είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ,
και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας,
τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος,
έρχεται η θεία παρηγοριά και
νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού."
(Γέρων Παϊσιος)
"'Οσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή,
τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει.
Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται
γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία.
Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό,
γιατί ο Χριστός είναι θυσία."
(Γέρων Παϊσιος)
"Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση
που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας
και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας.
Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη,
ξεκουράζεται με την κούραση!
Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει,
κουράζεται με το να κάθεται!"
(Γέρων Παϊσιος)
"Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί
που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια."
(Γέρων Παϊσιος)
"Να μην θυμάσαι τα κρύα του χειμώνα,
γιατί θα κρυώνεις και τον Αυγουστο."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις.
Μετεξεταστέος δεν υπάρχει.
Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση
για να περάσουμε στον παράδεισο."
(Γέρων Παϊσιος)
"Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό
και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του,
νοερώς και αδιαλείπτως."
(Γέρων Παϊσιος)
"Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα,
αλλά με το πνευματικό κατέβασμα.
Μόνο έτσι, βαδίζοντας "χαμηλά", χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου."
(Γέρων Παϊσιος)
"Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι,
όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη."
(Γέρων Παϊσιος)
"Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους.
Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν.
Δίπλα της όλα λειώνουν."
(Γέρων Παϊσιος)
"Όταν έχουμε αυτογνωσία,
τότε γίνεται η "πνευματική διάσπαση" του ατόμου μας.
Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια
και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας
και διαγράφουμε πνευματική τροχιά."
(Γέρων Παϊσιος)
"Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη
και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες.
Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα,
γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται."
(Γέρων Παϊσιος)
"Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη.
Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό,
αυτός "υποχρεώνεται" να μας βοηθήσει."
(Γέρων Παϊσιος)
"Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε.
Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό.
Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!"
(Γέρων Παϊσιος)
"Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε!
Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας
κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση."
(Γέρων Παϊσιος)
"Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό,
αν μέσα απ' αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο
από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!"
(Γέρων Παϊσιος)
"Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια,
η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη
και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση."
(Γέρων Παϊσιος)
"Εάν θέλεις να "πιάσεις" τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς,
γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ'αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός."
(Γέρων Παϊσιος)
"Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία για να μην πάμε στην κόλαση,
αλλά από αγάπη και φιλότιμο
για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό."
(Γέρων Παϊσιος)
"Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά.
Για το Θεό αυτό έχει αξία..
Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός."
(Γέρων Παϊσιος)
"Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας
και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας,
διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή
και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις."
(Γέρων Παϊσιος)
"Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού,
και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει,
όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή."
(Γέρων Παϊσιος)
"Φροντίστε να γεμίσετε τη κασέτα της καρδιά σας τώρα που είστε νέοι.
Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική
θ' ακούγονται και μπουζούκια."
(Γέρων Παϊσιος)
"Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί!
Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας,
να μας έχει κοντά του στον παράδεισο.
Γι' αυτό δίνει δοκιμασίες σ' αυτή τη ζωή."
(Γέρων Παϊσιος)
Διδαχές από τον Άγιο Παΐσιο
· Ο ίδιος έλεγε «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή. Αυτά αν τα εφαρμόσεις στη ζωή σου αδελφέ μου θα πετύχεις πολλά. Στη ζωή σου να είσαι απλός. Βλέπεις την καλύβη μου που είναι φτωχική. Σπίτι σου να έχεις μόνο τα αναγκαία. Τα πολλά πράγματα δεν βοηθούν την πνευματική ζωή».
· «Η πνευματική ζωή πρέπει να αρχίζει με την καρδιά και στις κρίσεις σας πάντοτε να βάζετε ένα ερωτηματικό».
· «Να προσέχετε και να μην παραμελείτε το μυστήριο της εξομολογήσεως! Με την εξομολόγηση αλλάζει τελείως ο άνθρωπος. Είναι καλύτερα να έχετε ένα πνευματικό, γιατί ο πνευματικός είναι σαν τον γιατρό. Πρέπει να ξέρει ανά πάσα στιγμή την κατάσταση του ασθενή για να δίνει κάθε φορά το ανάλογο φάρμακο».
· Όταν βιώνεις τον Χριστό αισθάνεσαι χαρά και όταν είσαι άρρωστος τα πράγματα αλλάζουν για σένα με την δοξολογία».
· «Όσοι ζουν την κοσμική ζωή, αποταμιεύουν άγχος, ενώ όσοι ζουν την πνευματική ζωή χαίρονται».
· Σε γνωστό του πρόσωπο είπε: «Να εμπιστεύεσαι στο Θεό εκείνα που είναι δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως, για να απαλλαγής από το άγχος. Όταν βλέπει ο Χριστός ότι δεν έχεις ανθρώπινη βοήθεια, τότε παρεμβαίνει ο ίδιος και σε βοηθά. Με την ταπείνωση και την πίστη όλα τα προβλήματα λύνονται».
· «Όταν κάποιος έχει αρρώστια, τότε μπορεί να καταλάβει τον πόνο του άλλου. Και όταν κοιτάξεις λίγο τον πόνο του αδελφού σου ελαφρύνεται κατά πολύ και ο δικός σου πόνος. Ο Θεός παραχωρεί την ασθένεια για να εξοφλήσουμε ή να αποταμιεύσουμε. Οι αρρώστιες είναι περαστικές αλλά και πολύ ωφέλιμες. Ο Θεός πάρα πολλές φορές κάνει αυτό που θέλει μέσω των γιατρών. Και αν δεν δίνει πολλές φορές άμεσα την θεραπεία είναι για να ωφεληθεί ο άνθρωπος».
· «Τα παιδιά», είπε ο Γέροντας, «όταν τα αντιμετωπίζουμε με υπομονή και αγάπη πηγαίνουν καλά. Και σεις να διαβάζετε την Αγία Γραφή γιατί είναι θεόπνευστη και έχει πνεύμα άγιο. Να διαβάζετε και τους Βίους των Αγίων και το Γεροντικό. Αυτά αποτελούν την έμπρακτη ερμηνεία της θεωρίας του Ευαγγελίου μας».
· «Η προσευχή είναι συνομιλία με Τον Θεό. Η ψυχή του πραγματικού χριστιανού θέλει να προσεύχεται συνεχώς. Αρχίζει με τη δοξολογία, προχωράει στη δέηση και την αίτηση. Πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την προσευχή διαβάζοντας ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιο ή το Γεροντικό. Ο προσευχόμενος πρέπει να θυμάται και τους αδελφούς του και καθημερινά να παρακαλάει Τον Θεό να του ελεήσει και να τους κατευθύνει το δρόμο της σωτηρίας. Το πρόβλημα των άλλων να γίνεται και δικό μας πρόβλημα. Και αν θέλεις να έχεις καθαρή προσευχή πρέπει γνήσια και αληθινά να βλέπεις όλους τους ανθρώπους σαν αγίους. Πρότυπο στην προσευχή μας πρέπει να έχουμε τον εκ γενετής τυφλό, που όσο του έλεγαν να σωπάσει αυτός περισσότερο έκραζε να τον ελεήσει ο Κύριος. Την Χαναναία, αλλά και τον ίδιο τον Κύριο που στο όρος των Ελαιών ο ιδρώτας του έτρεχε σαν σβώλοι αίματος».
Περιστατικά από τη ζωή του Αγίου
Όταν ο Γέροντας ήταν 15 ετών τα απογεύματα αποσυρόταν στο γειτονικό δάσος όπου είχε διαμορφώσει ένα πρόχειρο ασκητήριο και προσευχόταν στο Χριστό μετά δακρύων. Οι γονείς και οι φίλοι του προσπαθούσαν να του αλλάξουν τη συνήθεια αυτή. Κάποτε μάλιστα ένας φοιτητής προσπάθησε να του κλονίσει την πίστη και να του αποδείξει ότι οι νηστείες και οι προσευχές δεν ωφελούν σε τίποτα. Μια φορά λοιπόν που προσευχόταν στο δάσος είδε Τον Χριστό μπροστά του, ο οποίος του μίλησε κρατώντας στο ένα χέρι ανοικτό το Ευαγγέλιο. Ότι του έλεγε ήταν γραμμένο στο Ευαγγέλιο: « Αρσένιε εγώ είμαι η Ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα και αν πεθάνει θα ζήσει».
Σημαντική ήταν η προσπάθεια του Γέρoντα για τον ευαγγελισμό των αιρετικών και μωαμεθανών Κονιτσιωτών. Ο Γέροντας πλησίασε τους αιρετικούς προτεστάντες της πόλης του, τους διαφώτισε και σε μικρό χρονικό διάστημα τους επανέφερε στην ορθή πίστη, στην Ορθοδοξία. Τους μωαμεθανούς τους μάζευε σε διάφορα σπίτια και συζητούσε μαζί τους.
Όταν ο Γέροντας εγκαταβίωνε στο Σινά η περιοχή υπέφερε από ανομβρία. Μετά από προτροπή του Γέροντα οι πατέρες της Μονής έκαναν μαζί του αγρυπνία και την άλλη μέρα έβρεξε πολύ.
Κάποτε επισκέφθηκαν τον Γέροντα τρεις προσκυνητές. Ο Γέροντας καλωσορίζοντας τους είπε: «Καλώς τον βουλευτή, τον γιατρό και το δικηγόρο». Οι τρεις φίλοι έμειναν άφωνοι.
Άλλοι φορά τον επισκέπτηκαν 2 θεολόγοι. Ο Γέροντας βγαίνοντας έξω τους είπε: «Καλώς τον Μιχάλη και τον Φώτη». Έμειναν και οι 2 έκπληκτοι.
Σε κάποιο άλλο επισκέπτη που ήθελε να μάθει τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει τον Παράδεισο ο Γέροντας διαβάζοντας τη σκέψη του του είπε: «Αγάπη και πίστη στο Χριστό να έχεις και τίποτα άλλο».
Ένας οικογενειάρχης πήγε στο Γέροντα για να τον ρωτήσει αν πρέπει να αλλάξει πνευματικό. Κάποια στιγμή ο Γέροντας χωρίς καμιά προηγούμενη κουβέντα του είπε: «Εσύ μη βιάζεσαι να αλλάξεις πνευματικό»
Σε ένα νεαρό επισκέπτη που συνεχώς αντιδρούσε και δεν συμφωνούσε με ότι ο Γέροντας έλεγε είπε: «Αυτά που λές δεν είναι σωστά όπως δεν είναι σωστά και αυτά που σκεφτόσουν να πράξεις πριν 4 χρόνια ακριβώς όπως σήμερα...Θυμάσαι μάλιστα πριν 2 χρόνια ακριβώς που σου συνέβη εκείνο το γεγονός...και ακόμα» συνέχισε ο Γέροντας «όταν θα γίνεις ...θα σου συμβεί...» Ο νεαρός μετά από τη γνωριμία αυτή που είχε με τον Γέροντα εγκατέλειψε τον κόσμο και έγινε μοναχός και έγιναν όλα όπως του τα είχε πει.
Ένα βράδυ καθώς προσευχόταν ο Γέροντας με ένα γνωστό του ιεροδιάκονο ξαφνικά μέσα στο εκκλησάκι που βρίσκονταν το καντήλι της Παναγίας άρχισε να κινείται μόνο του και τα πάντα φωτίστηκαν με ένα άπλετο και υπερκόσμιο φως. «Ξέρεις», είπε ο Γέροντας το πρωϊ, «η Παναγία εδώ στο Άγιο Όρος περνάει από όλα τα μοναστήρια και τα κελλιά. Πέρασε και από εδώ...».
Ένας άλλος ιερομόναχος που είχε προσκληθεί από τον Γέροντα να του λειτουργήσει στο κελί του, διηγείται: «Στην ώρα του κοινωνικού ο Γέροντας πλησίασε και κοινώνησε. Όταν είπα το «πάντοτε νυν και αεί» στραμμένος προς τον κύριο ναό είδα τον Γέροντα να είναι πάνω από το πάτωμα και να αιωρείται...το πρόσωπο του ήταν όλο φως και δεν μπορούσα να διακρίνω ούτε έκφραση ούτε πρόσωπο...».
Ένας μικρός μαθητής είχε τη μητέρα του βαρειά άρρωστη σε κώμα. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Ο μικρός αποτάθηκε στο Γέροντα και εκείνος τον καθησύχασε λέγοντας του να μην στεναχωριέται και τον διαβεβαίωσε πως «όλα θα πάνε καλά». Πράγματι με τις προσευχές του Γέροντα η μητέρα επανήλθε αμέσως και έγινε εντελώς καλά.
Κάποιος άλλος αντιμετώπιζε σοβαρό ογκολογικό πρόβλημα στο μάτι του. Κατέφυγε στον Γέροντα και εκείνος καθησυχάζοντάς τον του είπε: «να μη φοβάσαι. Το μάτι σου θα γίνει καλά». Δεν πέρασε λίγος καιρός και ο όγκος εξαφανίστηκε τελείως.
Καίρια ερωτήματα
Για τους νέους και την Οικογένεια
Γέροντα, τι πρέπει να απαντήσει κανείς σε νέα παιδιά που ρωτούν αν ή μοναχική ζωή είναι ανώτερη από την έγγαμη;
Κατ' αρχάς πρέπει να τους δώσει να καταλάβουν ποιος είναι ό προορισμός του ανθρώπου και ποιο είναι το νόημα της ζωής. Ύστερα να τους εξήγηση ότι και οι δύο δρόμοι που έχει χαράξει ή Εκκλησία μας είναι ευλογημένοι, γιατί και οι δύο μπορούν να τους οδηγήσουν στον Παράδεισο, αν ζήσουν κατά Θεόν.
Ας υποθέσουμε ότι δύο άνθρωποι ξεκινούν να πάνε σε ένα Προσκύνημα. Ό ένας πηγαίνει με το λεωφορείο από τον δημόσιο δρόμο και ό άλλος πηγαίνει με τα πόδια από κάποιο μονοπάτι. Και οι δύο όμως έχουν τον ίδιο σκοπό. Ό Θεός και το ένα το χαίρεται και το άλλο το θαυμάζει. Κακό είναι, όταν αυτός που πάει από το μονοπάτι κατακρίνει μέσα του τον άλλον, που πάει από τον δημόσιο δρόμο, ή και το αντίστροφο...
Για τη διαφορά των χαρακτήρων ανάμεσα στους συζύγους...
Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα• θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!...»...
Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι' αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ό ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ό άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τόνωση λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.
Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ό άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία.
Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ό καθένας να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό... (σ. 39-40).
Γα τη σωτηρία της ψυχής μας
- Γέροντα, άλλοι νιώθουν σιγουριά ότι θα σωθούν και άλλοι αμφιβάλουν. Ποια είναι η πιο σωστή τοποθέτηση;
Ο σκοπός είναι ο άνθρωπος να τηρή τις εντολές του Θεού. Ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να φτάση σε τέτοια κατάσταση, που, κι αν ο Θεός δεν του δώση τον Παράδεισο, να μην τον πειράξη. Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι σήμερα ζούμε, αύριο μπορεί να φύγουμε , και πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα πάμε κοντά στον Χριστό. Όσοι κατόρθωσαν με την Χάρη του Θεού να γνωρίσουν την ματαιότητα αυτής της ζωής έλαβαν το μεγαλύτερο χάρισμα και δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψη, να μεριμνήση για την σωτηρία της ψυχής του και να λάβη τα καλύτερα πνευματικά μέτρα, για να σωθή. Να, βλέπεις, ο Χριστός είπε: « Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος » . Πόση αξία δηλαδή έχει μια ψυχή! Για αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα!
- Δηλαδή, Γέροντα, δεν πρέπει να έχη κανείς την ελπίδα της σωτηρίας και τον φόβο της κολάσεως;
Αν έχη την ελπίδα της σωτηρίας , δεν θα έχη τον φόβο της κολάσεως. Και για να έχη ο άνθρωπος την ελπίδα της σωτηρίας, θα πρέπει να είναι κάπως τακτοποιημένος. Τον άνθρωπο που αγωνίζεται με φιλότιμο, όσο μπορεί, και δεν έχει διάθεση να κάνη αταξίες , αλλά πάνω στον αγώνα του νικιέται- νικάει, νικιέται- νικάει, ο Θεός δεν θα τον αφήση. Αν έχη λίγη διάθεση να μη λυπήση τον Θεό, θα πάη στον Παράδεισο « με τα παπούτσια » . Ο φύσει αγαθός Θεός θα τον σπρώξη στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θα οικονομήση να τον πάρη την ώρα που βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σε όλη του την ζωή να παλεύη, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήση. Θα τον πάρη στην καλύτερη ώρα.
Ο Θεός είναι καλός. Θέλει όλοι να σωθούμε. Αν ήταν να σωθούνε μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη. Έπειτα έχουμε και το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι. Δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι , όταν δεν μετανοούμε και δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά. Ο ληστής στον σταυρό ένα « ευλόγησον » είπε και σώθηκε. Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από το δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό. Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό σώζεται , ενώ αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα .
Από φιλότιμο και μόνον πρέπει να σωθούμε. Δεν υπάρχη μεγαλύτερος πόνος για τον Θεό από το να το να δη τον άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι και μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό για τις πολλές Του ευλογίες και η ταπεινή συμπεριφορά με αγάπη προς τις εικόνες Του , τους συνανθρώπους μας , με λίγο φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά, για να έχουμε αναπαυμένη την ψυχή μας και σε αυτήν την ζωή και στην άλλη.
Περί αγαθής διάθεσης
- Γέροντα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι που έχουν καλωσύνη αλλά δεν πιστεύουν;
Νομίζεις ότι δεν πιστεύουν; Αλλά ας πούμε ότι δεν πιστεύουν. Όταν ήταν μικροί, η μάνα τους δεν τους κοινωνούσε; Αλλά και να μην τους κοινωνούσε , δεν βαφτίσθηκαν, δεν μυρώθηκαν; Δεν είναι γεννημένοι από ορθόδοξες και βαφτισμένες μάνες; Ε, αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλωσύνη, θα δης, ο Καλός Θεός θα τους βολέψη με κάποιο τρόπο, είτε με δοκιμασίες είτε με μια αρρώστια είτε με ταλαιπωρίες είτε με έναν σεισμό είτε με έναν κεραυνό είτε με έναν κατακλυσμό είτε με έναν λόγο κ.λ.π. , και τελικά θα τους πάη στον Παράδεισο. Πολλές φορές ίσως παρουσιασθή και ένας Άγιος ή ένας Άγγελος σε έναν τέτοιο άνθρωπο .παρόλο που δεν δικαιούται αυτήν την μεγάλη ευλογία. Μπορεί όμως να το κάνη και αυτό ο Χριστός ,αφού πρώτα χρησιμοποιήση όλα τα άλλα. Αλλά συχνά τι παθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί; Πηγαίνει ο διάβολος και τους ξεγελάει και πολλοί , οι καημένοι , πλανιούνται , γιατί αρχίζει ο διάβολος να τους λέη: « Α, εσένα σου έδειξε τέτοιο μεγάλο θαύμα ,γιατί μπορείς να σώσης τον κόσμο » . Και ο ταλαίπωρος δεν λέει: « Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω; Εγώ δεν ήμουν άξιος για τέτοια χάρη » . Αντί δηλαδή να νιώση συντριβή , δέχεται τους λογισμούς που του φέρνει ο διάβολος και υπερηφανεύεται . Μετά ξαναπηγαίνει ο διάβολος και του στήνει « τηλεόραση », του δείχνει Αγγέλους, Αγίους και του λέει: « Εσύ θα σώσης την οικουμένη » . Αν αυτός ο άνθρωπος συνέλθη, πάλι ο Καλός ο Θεός θα τον βοηθήση.
Πάντως να μην ξεχνούμε ότι όλοι έχουμε κληρονομιά από τον θεό ,για αυτό σε όλους τους ανθρώπους στο βάθος υπάρχει καλωσύνη . Ο διάβολος όμως όλα τα μολύνει. Μερικοί έχουν διατηρήσει αυτήν την καλωσύνη ,έστω κι αν δεν ζουν κοντά στην Εκκλησία. Ε, αυτούς θα τους βολέψη ο Θεός. Για αυτό, όταν βλέπετε άνθρωπο να έχη παρασυρθή και να έχη αμαρτωλή ζωή, αλλά να είναι πονόψυχος – βλέπει λ.χ. έναν άρρωστο και ραγίζει η καρδιά του, έναν φτωχό και τον βοηθάει – από εκεί να καταλάβετε ότι αυτόν δεν θα τον αφήση ο Θεός , θα τον βοηθήση. Και όταν βλέπετε έναν άνθρωπο απομακρυσμένο από τον Θεό να είναι σκληρός , άσπλαχνος κ.λ.π. ,τότε πρέπει να κάνετε μέρα- νύχτα προσευχή, να κάνη « αποβίβαση » ο Θεός στην καρδιά του , για να πάρει στροφή.
Τα κρίματα του θεού είναι άβυσσος. Ένα πράγμα ξέρω: όσοι ζουν κοσμική ζωή , γιατί δεν βοηθήθηκαν , αλλά παρασύρθηκαν ή και σπρώχθηκαν στο κακό , ενώ είχαν καλή διάθεση , αυτοί συγκινούν τον Θεό και ο Θεός θα τους βοηθήση. Θα χρησιμοποιήση διάφορους τρόπους ,να βρουν τον δρόμο τους . Δεν θα τους αφήση. Ακόμη και την ώρα του θανάτου θα τους οικονομήση να βρίσκωνται σε καλή κατάσταση.
Περί του “Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει”
“Στην κατάσταση πού είναι σήμερα οι άνθρωποι, ό,τι τους λέει ο λογισμός κάνουν. Άλλοι είναι με χάπια, άλλοι παίρνουν ναρκωτικά… Κάθε τόσο τρεις - τέσσερις ξεκινούν να κάνουν μια καινούρια θρησκεία. Ανάλογα, λίγα γίνονται, εγκλήματα, δυστυχήματα κ.λ.π. Βοηθάει ο Θεός. Ήρθε ένας στο Καλύβι και μου λέει: “Έχεις καμμιά κιθάρα;” Πίνει χασίς, έχει όρεξη να μιλάη - δεν σε ρωτάει αν έχης εσύ όρεξη - θέλει και μια κιθάρα!! Άλλοι βαρέθηκαν την ζωή τους και θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να κάνουν κανένα κακό, για να γίνει σαματάς. Δεν είναι ότι τους περνάει αυτό σαν βλάσφημος λογισμός και τον διώχνουν. Βαρέθηκαν την ζωή τους και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μου είπε ένας: “Θέλω να με γράψουν οι εφημερίδες ότι είμαι ήρωας”. Οι άλλοι χρησιμοποιούν μερικούς τέτοιους και κάνουν την δουλειά τους. Πάλι καλά, ανάλογα, λίγα γίνονται.
Το καλό είναι πού δεν μας εγκαταλείπει ο Θεός. Ο Καλός Θεός τον σημερινό κόσμο τον φυλάει με τα δυό Του χέρια, παλιότερα μόνο με το ένα. Σήμερα, μέσα στους τόσους κινδύνουν πού ζη ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν αρχίζη να περπατάη. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Πού θα ήταν ο κόσμος, αν δεν βοηθούσαν!… Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων παίρνει χάπια και είναι σε μια κατάσταση… Άλλος μεθυσμένος, άλλος απογοητευμένος, άλλος ζαλισμένος, άλλος από τους πόνους ξενυχτισμένος. Όλοι αυτοί βλέπεις να οδηγούν αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, να κάνουν επικίνδυνες δουλειές, να χειρίζωνται επικίνδυνα μηχανήματα. Είναι όλοι αυτοί σε κατάσταση να οδηγούν; Μπορούσε να είχε σακατευθή ο κόσμος. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!
Παλιά, θυμάμαι, πήγαιναν οι γονείς στα χωράφια και πολλές φορές μας άφηναν στην γειτόνισσα να μας προσέχη μαζί με τα παιδιά τα δικά της. Αλλά τότε ήταν ισορροπημένα τα παιδιά. Μια ματιά έριχνε η γειτόνισσα και έκανε τις δουλειές της και εμείς παίζαμε ήσυχα. Έτσι και ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι παλιά με μια ματιά παρακολουθούσαν τον κόσμο. Σήμερα και ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι τον έναν πιάνουν από ΄δω, τον άλλον από ΄κει, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ισορροπημένοι. Τώρα είναι μια κατάσταση… Θεός φυλάξοι! Σαν μια μητέρα να έχη δυό-τρία προβληματικά παιδιά, το ένα λίγο χαζούλικο, το άλλο λίγο αλλοίθωρο, το άλλο λίγο ανάποδο, να έχη και κανά-δυό της γειτόνισσας να τα προσέχη, και το ένα να ανεβαίνη ψηλά και να κινδυνεύη να πέση κάτω, το άλλο να παίρνη το μαχαίρι να κόψη τον λαιμό του, το άλλο να παή να κάνη κακό στο άλλο, και αυτή συνέχεια να βρίσκεται σε εγρήγορση, να τα παρακολουθή, και εκείνα να μην καταλαβαίνουν την αγωνία της. Έτσι και ο κόσμος δεν καταλαβαίνη την βοήθεια του Θεού. Με τόσα επικίνδυνα μέσα πού υπάρχουν σήμερα θα είχε σακατευθή, αν δεν βοηθούσε ο Θεός. Αλλά έχουμε και Πατέρα τον Θεό και Μάνα την Παναγία και αδέλφια τους Αγίους και τους Αγγέλους, πού μας προστατεύουν.
Πόσο μισεί ο διάβολος το ανθρώπινο γένος και θέλει να το εξαφανίση! Και εμείς ξεχνούμε με ποιόν παλεύουμε. Να ξέρατε πόσες φορές ο διάβολος τύλιξε την γη με την ουρά του, για να την καταστρέψη! Δεν τον αφήνει όμως ο Θεός, του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνη το ταγκαλάκι, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά”.
Περί του “Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις από αυτό θα πληρωθείς”
“Οι απομακρυσμένοι άνθρωποι από τον Θεό πάντα απαρηγόρητοι βρίσκονται και διπλά βασανίζονται. Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός που μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια. Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από αυτό θα πληρωθής. Αν δουλεύης στο μαύρο αφεντικό, σου κάνει τη ζωή μαύρη από εδώ. Αν δουλεύης στην αμαρτία, θα πληρωθής από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα πληρωθής από τον Χριστό. Και όσο εργάζεσαι στον Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα αγάλλεσαι. Αλλά εμείς λέμε: “Χαμένο τόχουμε να εργασθούμε στον Χριστό;” Μά είναι φοβερό! Να μην αναγνωρίζουμε την θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο! Σταυρώθηκε ο Χριστός, για να μας λυτρώση από την αμαρτία, για να εξαγνισθή όλο το ανθρώπινο γένος. Τι έκανε ο Χριστός για μας; Τι κάνουμε εμείς για τον Χριστό;
Ο κόσμος θέλη να αμαρτάνη και θέλει τον Θεό καλό. Αυτός να μας συγχωράη και εμείς να αμαρτάνουμε. Εμείς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε και Εκείνος να μας συγχωράη. Να μας συγχωράη συνέχεια και εμείς το βιολί μας. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, γι΄αυτό ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό από΄κει ξεκινάει, από την απιστία. Δεν πιστεύουν στην άλλη ζωή, οπότε δεν υπολογίζουν τίποτε. Αδικούν, εγκαταλείπουν τα παιδιά τους… Γίνονται πράγματα…, σοβαρές αμαρτίες. Ούτε οι Άγιοι Πατέρες έχουν προβλέψει τέτοιες αμαρτίες στους Ιερούς Κανόνες - όπως για τα Σόδομα και Γόμορρα είχε πει ο Θεός:
“Δεν πιστεύω να γίνονται τέτοιες αμαρτίες, να πάω να δω!”. Αν δεν μετανοήσουν οι άνθρωποι, αν δεν επιστρέψουν στον Θεό, χάνουν την αιώνια ζωή. Πρέπει να βοηθηθή ο άνθρωπος, να νιώση το βαθύτερο νόημα της ζωής, να συνέλθη, για να νιώση την θεία παρηγοριά. Σκοπός είναι να ανεβή πνευματικά ο άνθρωπος, όχι απλώς να μην αμαρτάνη”.
Περί ερμηνείας των προφητειών
- Γέροντα, μερικοί λένε: « Ότι είναι γραμμένο από τον Θεό, αυτό θα γίνη. Τι να μας απασχολή; » .
Ναι, το λένε, αλλά δεν είναι έτσι βρε παιδάκι μου! Και εγώ ακούω μερικούς να λένε: « Οι Εβραίοι δεν είναι τόσο κουτοί να προδοθούν με το 666, αφού το λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αν ήταν, θα το έκαναν με πιο έξυπνο τρόπο , πιο κρυφά » . Ε, καλά οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν ήξεραν την Παλιά Διαθήκη; Ο Άννας και ο Καϊάφας δεν ήξεραν καλύτερα από όλους ότι έγραφε πώς για « τριάκοντα αργύρια » θα προδώσουν τον Χριστό; Γιατί δεν ζητούσαν τριάντα ένα ή είκοσι εννέα αργύρια και ζήτησαν « τριάκοντα » ; Αλλά ήταν τυφλωμένοι . Ήξερε ο Θεός ότι έτσι θα γίνουν. Ο Θεός προγνωρίζει, δεν προορίζει- μόνον οι Τούρκοι πιστεύουν στο γραμμένο, στο κισμέτ. Ο Θεός γνωρίζει ότι αυτό θα γίνη έτσι, και ο άνθρωπος το κάνει από χαζομάρα. Δεν είναι ότι ο Θεός έβγαλε μια διαταγή , αλλά βλέπει την κακία των ανθρώπων πού θα φθάση και ότι η γνώμη τους δεν θα αλλάξη. Όχι ότι τα κανόνισε έτσι ο Θεός.
Άλλοι ασχολούνται με προφητείες και κάνουν δικές τους ερμηνείες! Δεν λένε τουλάχιστον « έτσι μου λέει ο λογισμός », αλλά « έτσι είναι » , και λένε ένα σωρό δικές τους θεωρίες. Μερικοί πάλι τα ερμηνεύουν όπως θέλουν , για να δικαιολογήσουν τα πάθη τους. Όπως αυτό που αναφέρει ο Άγιος Κύριλλος , « καλύτερα να μη συμβούν τα σημεία του Αντιχρίστου στην εποχή μας », ο άλλος που θέλει να δικαιολογήση τον εαυτό του , την δειλία του, λέει: « Α, βλέπεις ; Ο Άγιος Κύριλλος φοβήθηκε μήπως αρνηθή. Εγώ είμαι ανώτερος από τον Άγιο Κύριλλο; Επομένως και αν αρνηθώ τον Χριστό, δεν είναι τίποτε… » ! Ενώ ο Άγιος λέει να μη συμβούν, για να μη δουν τα μάτια του τον Αντίχριστο, όχι ότι φοβόταν. Βλέπεις ο διάβολος τι κάνει;
Δυστυχώς , και πάλι ορισμένοι « Γνωστικοί » φασκιώνουν τα πνευματικά τους τέκνα σαν τα μωρά, δήθεν για να μη στενοχωριούνται. « Δεν πειράζει αυτό. Δεν είναι τίποτε. Αρκεί εσωτερικά να πιστεύετε »!Ή λένε: « Μη μιλάτε γι’ αυτό το θέμα- για τις ταυτότητες, το σφράγισμα- για να μη στενοχωριούνται οι άνθρωποι » .Ενώ αν τους πουν « να προσπαθήσουμε να ζούμε πιο πνευματικά, να είμαστε κοντά στο Χριστό,και μη φοβάστε τίποτε, στο κάτω-κάτω θα πάμε και μάρτυρες », θα τους προετοιμάσουν κάπως. Αν κανείς γνωρίση την αλήθεια, προβληματίζεται και ταρακουνιέται. Πονάει για την σημερινή κατάσταση , προσεύχεται και προσέχη να μην πέση σε καμιά παγίδα.
Τώρα όμως τι γίνεται; Εκτός που δίνουν μερικοί δικές τους ερμηνείες, φοβούνται και αυτοί σαν κοσμικοί, ενώ έπρεπε να ανησυχούν πνευματικά και να βοηθούν τους Χριστιανούς, βάζοντάς τους την καλή ανησυχία, και να τους τονώνουν την πίστη, για να νιώθουν θεϊκή παρηγοριά. Απορώ, δεν τους προβληματίζουν όλα αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν; Γιατί δεν βάζουν έστω ένα ερωτηματικό για τις ερμηνείες του μυαλού τους; Και αν επιβοηθούν τον Αντίχριστο για το σφράγισμα, πώς παρασύρουν και άλλες ψυχές στην απώλεια; Η Γραφή , όταν λέη « …αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς » , εννοεί ότι θα πλανηθούν αυτοί που τα ερμηνεύουν με το μυαλό.
Πίσω λοιπόν από το τέλειο σύστημα « κάρτας εξυπηρετήσεως » , ασφαλείας κομπιούτερ, κρύβεται η παγκόσμια δικτατορία , η σκλαβιά του Αντιχρίστου. « … Ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι , ει μη ο έχων το χάραγμα , το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Ώδε η σοφία εστίν. Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου. Αριθμός γαρ ανθρώπου εστί .Και ο αριθμός αυτού χξς’ » .
Περί σφραγίσματος
Ενώ ξεκάθαρα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει στην Αποκάλυψη για το χάραγμα, μερικοί δεν καταλαβαίνουν. Τι να τους πης; Ακούει δυστυχώς κανείς ένα σωρό ανοησίες του μυαλού από ορισμένους σημερινούς « Γνωστικούς » . Ένας λέει: « Εγώ θα δεχθώ την ταυτότητα με το 666 και θα βάλω και έναν σταυρό » . Άλλος: « Εγώ θα δεχθώ το σφράγισμα στο μέτωπο και θα κάνω και έναν σταυρό στο μέτωπο… » και ένα σωρό παρόμοιες ανοησίες . Νομίζουν ότι θα αγιασθούν με αυτόν τον τρόπο , ενώ αυτά είναι πλάνες. Ένας δεσπότης μου είπε: « Εγώ εκεί που θα υπογράψω θα βάλω δίπλα έναν σταυρό. Δεν τον αρνούμαι τον Χριστό, απλώς εξυπηρετούμαι ». « Εντάξει , του λέω, εσύ είσαι δεσπότης και βάζεις στο όνομά σου λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο άλλος είναι αρχιμανδρίτης και βάζει και αυτός λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο κόσμος τι θα κάνη; » . Το βρώμικο δεν αγιάζεται. Το καθαρό νερό δέχεται την Χάρη και γίνεται αγιασμός. Τα ούρα δεν γίνονται αγιασμός. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό. Επομένως, ο διάβολος, ο Αντίχριστος, όταν είναι στην ταυτότητά μας ή στο χέρι ή στο μέτωπό μας, με το σύμβολο του , δεν αγιάζεται , αν βάλουμε και έναν σταυρό. Έχουμε την δύναμη του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού, μόνον όταν διατηρούμε την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, με το οποίο απαρνούμαστε τον σατανά, συντασσόμαστε με τον Χριστό και δεχόμαστε το άγιο Σφράγισμα. « Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου » . Βλέπεις, προχωράνε με μια λογική … Θα βάλουν δίπλα κι έναν Σταυρό, και εντάξει ! Και ενώ βλέπουμε ότι ο Απόστολος Πέτρος εξωτερικά αρνήθηκε τον Χριστό, αλλά και αυτό ήταν άρνηση, αυτοί αρνούνται το άγιο Σφράγισμα του Χριστού που τους δόθηκε με το Άγιο Βάπτισμα, με το να δέχωνται την σφραγίδα του Αντιχρίστου, και λένε ότι έχουν μέσα τους τον Χριστό!!
- Γέροντα, αν κάποιος δεχθή το σφράγισμα από άγνοια;
Από αδιαφορία θα είναι . Τι άγνοια, όταν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα; Και να μην ξέρη κανείς, πρέπει να ενδιαφερθή, να μάθη. Αν πούμε ότι δεν ξέραμε, για αυτό δεχθήκαμε το σφράγισμα, θα μας πη ο Χριστός: « Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι ; » .
Έστω και εν αγνοία του να σφραγισθή κάποιος , χάνει την Θεία Χάρη και δέχεται την δαιμονική ενέργεια. Βλέπεις, το παιδάκι στο Άγιο Βάπτισμα, όταν ο ιερεύς το βουτάη στο νερό, λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, χωρίς εκείνο να το ξέρη και μετά κατοικεί μέσα του η θεία Χάρις.
Αυτόπτης περιγράφει την τελευταία μέρα του Αγίου Παϊσίου στο Νοσοκομείο
Ο Γέροντας Παίσιος τελικά προσβλήθηκε από καρκίνο, και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης! Στο νοσοκομείο φρόντισαν το Γέροντα όσο μπορούσαν καλύτερα. Ο καρκίνος, όμως, προχώρησε τόσο, πού το τέλος ήταν πολύ ορατό.
Η αναχώρησή του για τους ουρανούς ήταν ζήτημα χρόνου. Γι΄αύτη την αναχώρηση, για την οποία προετοιμαζόταν σε όλη του τη ζωή, ήθελε να αφιερώσει και τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής. Ο μακαριστός Χριστόφορος Οικονόμου ήταν κοντά του και σε γράμμα του περιγράφει την αναχώρηση του Γέροντα από το Νοσοκομείο:
«Σήμερα έφυγε και ο π. Παΐσιος από το νοσοκομείο. Είχε πολύ κόσμο και μας είπαν ότι θα έβγαινε στο σαλόνι για να ευλογήσει. Τελικά, εκείνη την ώρα έφευγε από το νοσοκομείο. Ο κόσμος, οι γυναίκες, νοσοκόμες, γιατροί, άρρωστοι, συνωστίζονταν όλοι γύρω του. Ψήλωσε το χέρι του και από την πόρτα χαιρέτησε τους άρρωστους στους διπλανούς θαλάμους. Ένας άρρωστος στο διάδρομο πού είχε ορρούς στο χέρι πήγε να του φιλήσει το χέρι, αλλά ο π. Παΐσιος φίλησε το χέρι του ασθενούς. Μπροστά από το ανσανσέρ ψήλωσε το χέρι του και μας ευλόγησε όλους. Μπήκε στο ανσανσέρ να κατέβει κάτω στο δρόμο. Όλοι τρέξαμε από τις σκάλες να τον δούμε για τελευταία φορά. Χαιρετούσε τον κόσμο. Βγήκε έξω από το νοσοκομείο. Ο κόσμος τον περιτριγύρισε γύρω από το αυτοκίνητο, ενώ λεπτές νιφάδες χιονιού έπεφταν. Η νοσοκόμα φώναζε να τον αφήσει ο κόσμος να μπει μέσα στο αυτοκίνητο, γιατί έκανε πολλή ψύχρα και ο άνθρωπος δεν μπορούσε. Μπήκε, τελικά, στο αυτοκίνητο, αφού έκανε το σταυρό του. Όλοι προσπαθούσαν να τον αγγίξουν· έπιαναν το χέρι του, άγγιζαν το τζάμι τοΰ αυτοκινήτου. Ξεκίνησε τελικά το αυτοκίνητο, αλλά προχωρούσε πολύ σιγά, λόγω της μεγάλης κυκλοφορίας. Γιάτραινες, νοσοκόμες, νοσοκόμοι, γιατροί, κατέβηκαν κάτω και όπως ήταν μέσα στο αυτοκίνητο άγγιζαν το τζάμι του αυτοκινήτου πού προχωρούσε αργά-αργά για να τον χαιρετήσουν. Το αυτοκίνητο πέρασε από το δρόμο πού βρίσκεται μπροστά από το σπίτι μου». Και συνεχίζει ο Χριστόφορος:
«Τί ήταν το πέρασμα αυτού του ανθρώπου! Ο κόσμος τον ακολουθούσε σαν να ήταν ο Μεσσίας. Σκηνή σαν την Βαϊφόρο, μόνο πού αντί για γαϊίδουράκι τώρα ήταν ένα αυτοκινητάκι! Όλος ο κόσμος, οι περισσότερες γυναίκες, ήσαν συγκινημένοι, άλλες δάκρυζαν. Αλλά και ο ίδιος ήταν συγκινημένος με την αγάπη πού του έδειχνε ο κόσμος. Σαν να έλεγε πώς θα την ξεπληρώσει με πολλή προσευχή για τους συνανθρώπους του». Και επιλέγει ο Χριστόφορος:
«Αλλά μήπως είναι λίγα πού χρωστούμε η γενιά μας, στις ευχές και προσευχές αυτού του ανθρώπου. Ένας άγιος ανάμεσά μας. Η ενσάρκωση της εκπλήρωσης των Ευαγγελικών λόγων».
Ο Γέροντας Παΐσιος άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Ιουλίου 1994.
Πηγή: Από το τέλος του Γέροντα Παΐσιου Αγιορείτη, Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β΄, έτος ιη΄, αρ. 7, Ιούλιος 2008